Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009


ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ


Η συμπλήρωση ενός χρόνου σε λίγες μέρες από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου μας βρίσκει σε μια συγκυρία όπου τα προβλήματα του κόσμου της νεολαίας και της εργασίας ολοένα και οξύνονται. Ένα χρόνο μετά το Δεκέμβρη οι λόγοι της εξέγερσης συνεχίζουν να υπάρχουν.

Η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, παρά τις γενικόλογες φιλολαϊκές εξαγγελίες (επιδόματα αλληλεγγύης κλπ), δεν έχει κάποια διαφορετική πολιτική από αυτήν της Ν.Δ. Δεν είναι τυχαίο ότι δεσμεύτηκε απέναντι στην Ε.Ε. για μια «επιθετική μεταρρυθμιστική ατζέντα», που περιλαμβάνει αύξηση των έμμεσων φόρων, μείωση των κοινωνικών δαπανών, φοροαπαλλαγές στις επιχειρήσεις, ελαστική εργασία, εκπαίδευση προσαρμοσμένη στην αγορά και φυσικά καταστολή για όσους αντιστέκονται σε αυτά τα μέτρα. Την ιδία στιγμή η νεολαία βιώνει εργασιακές σχέσεις σύγχρονου μεσαίωνα, ενώ η ανεργία παίρνει εκρηκτικά χαρακτηριστικά. Οι απολύσεις χιλιάδων εργαζόμενων στα stage, είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα.

Σε αυτό το σκηνικό, το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα αλλά και η αριστερά καλούνται να συντονίσουν και να οργανώσουν με τον καλύτερο τρόπο την οργή της νεολαίας τις μέρες του Δεκέμβρη. Και δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος από το να εκφραστεί η οργή με μια τεράστια ενωτική διαδήλωση νεολαίας και εργαζομένων, όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και σε κάθε πόλη, πέρα από τις διαδηλώσεις που θα γίνουν ούτως ή άλλως στις 6 Δεκέμβρη. Να οργανωθεί μια εργάσιμη μέρα, όπως είναι η 7 Δεκέμβρη μια κινητοποίηση που με απεργίες και καταλήψεις θα κατεβάσει την κοινωνία στους δρόμους με αιχμηρά και επίκαιρα συνθήματα.

Η νεολαία σήμερα εξακολουθεί να βλέπει το δικαίωμα της σε δημόσια δωρεάν παιδεία να περιστέλλεται και την υποχρηματοδότησή της να έχει γίνει κανόνας. Η αναγνώριση των κολεγίων και η ισοτίμηση των πτυχίων τους με αυτά των ΑΕΙ ουσιαστικά μεταλλάσσει την παιδεία από δημόσιο αγαθό σε εμπόρευμα,  έρχεται και να βάλει το δημόσιο πανεπιστήμιο υπό τη συνεχή πίεση του να προσαρμόζεται στις ανάγκες της αγοράς. Την ίδια στιγμή οι μαθητές βλέπουν ότι τα σχολεία τους έχουν μετατραπεί σε εξεταστικά κέντρα και αυταρχικά εκπαιδευτήρια. Τρέχουν από φροντιστήριο σε φροντιστήριο ενώ οι οικογένειές τους δαπανούν υπέρογκα ποσά, ξέροντας ότι λόγω της βάσης του 10 μπορεί να κοπούν.

Συγχρόνως η νεολαία βιώνει εργασιακές σχέσεις σύγχρονου μεσαίωνα, ενώ η ανεργία παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις. Η απόλυση χιλιάδων επισφαλώς εργαζόμενων (stagers, συμβασιούχοι, ωρομίσθιοι) από το δημόσιο τομέα σε συνδυασμό με την επέκταση αυτής της μορφής εργασιακών σχέσεων (ενοικιαζόμενοι, εργαζόμενοι με μπλοκάκι) στον ιδιωτικό χωρίς καμία ασφάλιση και δικαιώματα, οι μισθοί των 700 ευρώ και οι απολύσεις, συχνά εντελώς αυθαίρετες είναι η κατάσταση που βιώνει σήμερα η νεολαία. Ταυτόχρονα συνολικά ο κόσμος της εργασίας καλείται να σηκώσει τα βάρος της εξόδου από την κρίση, καλείται να δει τα ήδη υποβαθμισμένα εργασιακά του δικαιώματα να συρρικνώνονται.

Τα περιστατικά όπου τα δημοκρατικά δικαιώματα καταπατώνται βρίσκονται στην ημερησία διάταξη. Από την αστυνομοκρατία και τις περιπτώσεις αστυνομικής αυθαιρεσίας, που κοστίζουν μέχρι και ανθρώπινες ζωές μέχρι και την εδώ και καιρό ενορχηστρωμένη επίθεση κατά του άσυλου η καταστολή ολοένα και περισσότερο είναι η απάντηση σε όσους συλλογικά αντιστέκονται. Δείγματα γραφής άλλωστε έδωσε και το «δόγμα Χρυσοχοΐδη» κατά την πορεία του Πολυτεχνείου με τις αναίτιες αθρόες προσαγωγές διαδηλωτών με μόνο σκοπό την τρομοκράτηση του κινήματος.

Μια τέτοια κινητοποίηση όμως αφορά και την κοινωνία, όλους τους εργαζόμενους. Και εδώ υπάρχουν αιτήματα που να καλύπτουν τις ανάγκες ολόκληρης της κοινωνίας, όπως: να μην πληρώσουμε εμείς τη κρίση τους, αύξηση των κοινωνικών δαπανών (άλλη μια μάχη εν όψει νέου προϋπολογισμού), πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, εκατοντάδες χιλιάδες προσλήψεις με πλήρη δικαιώματα (και όχι stage, συμβασιούχοι).

Τις μέρες του Δεκέμβρη η συκοφαντία για το ξεσηκωμό της νεολαίας θα εντείνεται, όπως και η επίθεση στο πανεπιστημιακό άσυλο, η συζήτηση για τα «επεισόδια» και τους «κουκουλοφόρους». Πάνω απ’ όλα λοιπόν οι κινητοποιήσεις του Δεκέμβρη με τα ζητήματα που αυτές ανέδειξαν (κρίση, παιδεία, εργασία, περιστολή δημοκρατικών ελευθεριών) χρειάζονται υπεράσπιση και στήριξη απ’ όλη την αριστερά και απ’ όλη την κοινωνία. Γι’ αυτό το λόγο καλούμε κάθε φοιτητικό σύλλογο, 15μελες σχολείου, συνδικάτο, ομοσπονδία, σωματείο, φορέα, σύλλογο, κόμματα και οργανώσεις της αριστεράς, να οργανώσουμε μια μεγάλη ενωτική διαδήλωση, έχοντας εμπιστοσύνη στις δυνάμεις των εργαζομένων και της νεολαίας, και χωρίς να φοβόμαστε την υπεράσπιση μιας δίκαιης εξέγερσης. Ιδιαίτερα απευθυνόμαστε στα συνδικάτα, τις ομοσπονδίες, και σωματεία. Οι κινητοποιήσεις μας μπορούν να είναι πραγματικά αποτελεσματικές όταν εξασφαλιστεί η συμμετοχή των εργαζομένων. Γι’ αυτό ζητάμε να πάρουν αποφάσεις για απεργίες και στάσεις εργασίας στις 7 Δεκέμβρη στηρίζοντας τη νεολαία και διευκολύνοντας τους εργαζομένους να συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις μας.

ΔΙΗΜΕΡΟ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΠΑ.ΠΕΙ 2-3 ΔΕΚΕΜΒΡΗ

''ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2008-ΠΡΩΤΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ
ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ''


➔ΕΚΘΕΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ

➔ΕΚΘΕΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ

➔ΠΡΟΒΟΛΗ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΑΙΡ ΤΟΥ
ΣΤΕΛΙΟΥ ΚΟΥΛΟΓΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ
ΔΕΚΕΜΡΗ 2008,ΤΕΤΑΡΤΗ αιθ.106 16:00

➔ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΡΗ
ΠΕΜΠΤΗ αιθ.104,16:00 με τους:
Δημήτρη Μητρόπουλο,εκπαιδευτικό
Άγγελο Τσέκερη,δημοσιογράφο


Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ, ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ. ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ!


ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ, ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ. ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ!
  • ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ 
  • ΕΚΘΕΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ
  • ΠΡΟΒΟΛΗ DVD ΜΕ ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ
ΤΕΤΑΡΤΗ 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΟ ΔΕΚΕΜΒΡΗ!
ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ,ΧΑΡΙΛΑΟΥ ΤΡΙΚΟΥΠΗ ΚΑΙ ΝΑΥΑΡΙΝΟΥ 
ΕΞΑΡΧΕΙΑ

www.koel.gr

Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2009

Eρώτηση βουλευτή ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ σχετικά με την προσαγωγή μέλους της ΚΟΕ!


                                                          ΕΡΩΤΗΣΗ

Προς τον κ. Υπουργό

Προστασίας του Πολίτη

ΘΕΜΑ: Σύλληψη και προσαγωγή νεολαίου του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στο Ηράκλειο Κρήτης


Εκτός από τον ξυλοδαρμό των δύο φοιτητών από τους τέσσερις που συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια της πορείας για τον γιορτασμό του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ, συνελήφθη και κρατήθηκε στις 15/11/09 ένα μέλος της ΚΟΕ (συνιστώσας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.), αφού πρώτα εξακριβώθηκαν τα στοιχεία του και χωρίς κανένα λόγο.

Συγκεκριμένα στην πόλη του Ηρακλείου γίναμε μάρτυρες μιας άνευ προηγουμένου αστυνομικής αυθαιρεσίας και τρομοκρατίας.

Με ποιο δικαίωμα προσάγει στο αστυνομικό μέγαρο της Αλικαρνασσού μέλος της ΚΟΕ (συνιστώσα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.) τη νύχτα της 15ης Νοέμβρη, ενώ επέδειξε την αστυνομική του ταυτότητα και ήταν καθόλα νόμιμος; Με ποιο δικαίωμα κατά την παρουσία του στο αστυνομικό μέγαρο, ανοίγουν την τσάντα του, παίρνουν έγγραφα και βιβλία και τα επιστρέφουν μετά τη διέλευση ενός τετάρτου της ώρας; Με ποιο δικαίωμα παρακολουθείται γνωστό στέλεχος του φοιτητικού κινήματος και της νεολαίας ΣΥ.ΡΙΖ.Α., όπως αυτό προκύπτει από τις διάφορες περίεργες ερωτήσεις που υπέβαλαν στον προσαχθέντα;

Όλα αυτά είναι επικίνδυνα, εκθέτουν την αστυνομία και δυναμιτίζουν το κλίμα ενόψει της επετείου του περασμένου Δεκέμβρη, δημιουργώντας όξυνση εντός και εκτός των χώρων της νεολαίας.

Ερωτάται ο κ. Υπουργός:

  1. Τι προτίθεσθε να κάνετε για τη διερεύνηση της περίπτωσης της σύλληψης του φοιτητή – μέλους της νεολαίας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.- και των παράνομων ενεργειών της Αστυνομίας;

  2. Τι θα κάνετε για να αποδοθούν οι ανάλογες ευθύνες στους υπεύθυνους

  3. Τι μέτρα θα λάβετε για να μην επαναληφθούν τέτοια φαινόμενα που θυμίζουν άλλες εποχές;

ο ερωτων βουλευτης:

μιχαλης κριτσωτακης

ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ Η ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 22!

θέλουν τους νέους στο “πτωχοκομείο”


ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ Η ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 22

« Η εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Κράτος, που μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών…

Όλοι οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από φύλο ή άλλη διάκριση, έχουν δικαίωμα ίσης αμοιβής για παρεχόμενη εργασία ίσης αξίας
Το Κράτος μεριμνά για την κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων »

άρθρο 22 του Συντάγματος


Μήπως είναι λοιπόν «εκτός συνταγματικών πλαισίων» τα δύο κόμματα της κοροϊδίας και όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων που μεγάλωσαν τη στρατιά της ανασφάλειας και έκαναν νόμο τη μαύρη, ανασφάλιστη, χωρίς δικαιώματα εργασία και τη συγκαλυμμένη ανεργία;

Μόνο όλοι μαζί, συμβασιούχοι χρόνου και έργου, «μπλοκάκηδες», εργαζόμενοι με stage, άνεργοι, ωρομίσθιοι, ανασφάλιστοι, μπορούμε να χτυπήσουμε την πολιτική της ανεργίας και της μαύρης εργασίας. Η απάντηση είναι ενιαίο μέτωπο όλων των εργαζομένων. Η ηγεσία της ΓΣΕΕ όχι μόνο δεν κάνει τίποτα για να το χτίσει αλλά έχει γίνει γραφείο τύπου της κυβέρνησης, χτυπάει τη γενιά των 400 ευρώ.

Η κυβέρνηση το είπε καθαρά: Προσλήψεις και θέσεις εργασίας τέλος. Αυξήσεις τέλος. Δικαιώματα τέλος. Απολύσεις και ξερό ψωμί. Δεν πρέπει όμως να τους περάσει!

Οι κινητοποιήσεις του τελευταίου μήνα δείχνουν ότι οι νέοι εργαζόμενοι έχουν χιλιάδες λόγους να ξεσηκωθούν. Δείχνουν όμως και ότι χρειάζεται ενότητα, οργάνωση, συμμετοχή όλων, δημοκρατικές και ενωτικές διαδικασίες. Χρειάζεται μαζί να αγωνιστούμε, τα 2.000.000 των ευέλικτων, άνεργων, ανασφάλιστων. Για να ταρακουνήσουμε όλη την κοινωνία. Για να νικήσουμε.

Τα αιτήματα του κάθε χώρου και κλάδου είναι πολλά, το αίτημα που μπορεί όλους να μας ενώσει είναι ένα: Σταθερή εργασία με δικαιώματα και αξιοπρέπεια για όλους! Καμιά απόλυση. Τέρμα με την ανεργία, την εκμετάλλευση, την ανασφάλεια, το φόβο της επόμενης μέρας. Η δουλειά δεν είναι πολυτέλεια, είναι δικαίωμα. Δικαίωμά μας!

  • ΔΙΚΑΙΩΜΑ
    www.dikaioma.gr
    τηλ. επικοινωνίας: 6956 302771

Ανοιχτή εκδήλωση. Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου στις 19.00
Αίθουσα σωματείου λογιστών – Κάνιγγος 27, 5ος όροφος
Θα μιλήσουν:

Τάνια Μήτσιου
, εργαζόμενη με stage, μέλος του πανελλαδικού συντονιστικού stage
Χαρά Λέλη, ωρομίσθια εκπαιδευτικός, μέλος του συντονιστικού ωρομισθίων
Ελένη Σωτηρίου, μέλος του συντονιστικού της κίνησης ΔΙΚΑΙΩΜΑ
Απόστολος Καψάλης, ερευνητής εργασιακών σχέσεων

Ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του Αλέξη

                                                                            Δελτίο Τύπου

  

Ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του Αλέξη, διαδηλώνουμε στις 6 και 7 Δεκέμβρη 

  

Ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου και τη μεγαλειώδη εξέγερση του Δεκέμβρη, όλες οι αιτίες που προκάλεσαν την τραγωδία και τον ξεσηκωμό, παραμένουν εδώ: κρίση, γιγάντωση της επισφάλειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, αστυνομοκρατία, στοχοποίηση της νεολαίας. 

Ένα χρόνο μετά, δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα για να μην ξαναϋπάρξει άλλος Κορκονέας. Αντιθέτως, όχι μόνο είναι σε πλήρη λειτουργία ο μηχανισμός που γεννάει τους αστυνομικούς-πιστολέρο, αλλά και μεθοδεύεται η «επιεικής» δικαστική μεταχείριση των δολοφόνων, με πρώτο βήμα την προκλητική μεταφορά της δίκης στην Άμφισσα. 

Ένα χρόνο μετά, θα βγούμε και πάλι στους δρόμους για να διαδηλώσουμε όχι μόνο για τον Αλέξη, αλλά και ενάντια στην κυβερνητική πολιτική της λιτότητας της ανεργίας, των ιδιωτικοποιήσεων, του αντεργατικού προϋπολογισμού, της περιστολής των δημοκρατικών ελευθεριών, του ρατσισμού.

Ένα χρόνο μετά επιμένουμε: η εξέγερση ήταν, είναι, και θα παραμείνει δίκαιη!

  

Σε σύσκεψη αριστερών οργανώσεων και κομμάτων που πραγματοποιήθηκε στις 19/11 στο Πολυτεχνείο αποφασίστηκαν: 

  
Η οργάνωση πορείας διαμαρτυρίας την ημέρα που συμπληρώνεται ένας χρόνος από τη δολοφονία του Αλέξη, την Κυριακή 6 Δεκεμβρίου στη 1:30 μμ  στα Προπύλαια (με κατεύθυνση τη Βουλή).
Η στήριξη και συμμετοχή στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο της 7ης Δεκεμβρίου (Προπύλαια, 12:00).
Το άνοιγμα πρωτοβουλιών σε όλη τη χώρα για να πάρουν οι κινητοποιήσεις πανελλαδικό χαρακτήρα.

  

Ένα χρόνο μετά το κρατικό έγκλημα και την κοινωνική εξέγερση, θα διαδηλώσουμε διεκδικώντας: 

  
Να τιμωρηθούν οι δολοφόνοι αστυνομικοί.
Να αφοπλιστεί η Αστυνομία και να καταργηθούν οι ειδικές δυνάμεις (ΜΑΤ, «Δ», κτλ)
Να μην πληρώσουν οι εργαζόμενοι και η νεολαία την καπιταλιστική κρίση.

  

Ένα χρόνο μετά, και αυτός ο Δεκέμβρης θα είναι του Αλέξη! 

Το κάλεσμα υπογράφουν μέχρι τώρα οι (ο κατάλογος παραμένει ανοιχτός): 


ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΑΡΑΝ, ΔΕΑ,KOE, Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, Κοινή Δράση Αλληλεγγύης, Κόκκινο, Νεολαία Συνασπισμού ΟΚΔΕ, ΟΚΔΕ Σπάρτακος, ΣΕΚ, Συνασπισμός, Συντονιστικό Αντίστασης Μαθητικών Πρωτοβουλιών 

   

Αθήνα 23/11/09

Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2009

Δελτίο Τύπου της Αριστερής Ενότητας για τον προκλήτικο αποκλεισμό των σχολών του κέντρου απο την Αστυνομία

Αθήνα, 13 Νοέμβρη 2009

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Από σήμερα το πρωί, το Παιδαγωγικό, το Πάντειο Πανεπιστήμιο (στις οποίες ήταν προγραμματισμένες Γενικές Συνελεύσεις των Φοιτητικών Συλλόγων), η ΑΣΟΕΕ και η Νομική Σχολή, 4 μέρες πριν την επέτειο του Πολυτεχνείου, έχουν βάλει ουσιαστικά λουκέτο ενώ βρίσκονται και σε αστυνομικό κλοιό, με εντολή του Αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ., Ελευθέριου Οικονόμου και του πολιτικού προϊσταμένου του, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη.

Με το πρόσχημα της αποτροπής επεισοδίων, το ΠΑΣΟΚ, προχωρά σε μια «δικτατορικής έμπνευσης» κίνηση και υπενθυμίζει πως είναι εδώ για να συνεχίσει την ίδια αντιλαϊκή, αντινεολαιίστικη, κατασταλτική πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης αλλά με άλλο χρώμα. Ίσως αυτό να εννοεί με την «πράσινη ανάπτυξη». Ανάπτυξη δυνάμεων των ΜΑΤ και κατοχή του κέντρου της πρωτεύουσας, 36χρόνια μετά την εξέγερση του λαού και της νεολαίας για ψωμί, παιδεία, ελευθερία.


Το δόγμα της «προληπτικής καταστολής», η ταύτιση των αγώνων με «επεισόδια» και η προσχηματική αναφορά στην εγκληματικότητα, προσπαθεί να καταργήσει το άσυλο και αποτελεί την μοναδική διέξοδο για μια κυβέρνηση που θρέφει τη βία της εργοδοσίας, των τραπεζών, των βιομηχάνων, του αστυνομικού κράτους. Το ΠΑΣΟΚ φιλοδοξεί να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη από την πρωτοφανή επίθεση που εξαπολύει στους εργαζόμενους και στις εργαζόμενες με δεκάδες χιλιάδες απολύσεις συμβασιούχων και stagers, από το ξεπούλημα του λιμανιού .


Όχι στην κατάληψη των σχολών από την κυβέρνηση και την αστυνομία.


Έξω η αστυνομία από τον εορτασμό του Πολυτεχνείου.


Οι αγώνες του λαού και της νεολαίας είναι δίκαιοι – η τρομοκρατία δε θα περάσει!




Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009

Κείμενο ΑΡ.ΕΝ για το Πολυτεχνείο

ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ
ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ
ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΥ ΧΘΕΣ
ΕΙΝΑΙ ΤΩΝ
ΑΓΩΝΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ
ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ
ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Ζει το Πολυτεχνείο; Αυτές τις μέρες όλοι θα ορκιστούν ότι ζει: Τα κόμματα, οι παρατάξεις, οι υπουργοί, οι κυβερνήσεις. Κάποιοι από τους νέους υπουργούς ανήκουν στη γενιά του Πολυτεχνείου.

Αυτό δεν εμπόδισε πριν δύο βδομάδες να συλληφθεί ο εκφωνητής του Πολυτεχνείου από τα ΜΑΤ, επειδή διαμαρτυρήθηκε για την πρωτοφανή αστυνομική καταστολή.
Δεν εμπόδισε επίσης
το ξεπούλημα του λιμανιού στους Κινέζους αν και το ΠΑΣΟΚ προεκλογικά έλεγε ότι η σύμβαση ιδιωτικοποίησης του λιμανιού είναι άδικη και αποικιακού τύπου. Μετεκλογικά έστριψε 180 μοίρες.
Τέλος δεν εμπόδισε
την κατάργηση και το πέταγμα στο δρόμο δεκάδων χιλιάδων εργαζόμενων στα stage αντί να καταργήσει τις μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας τους.

Φέτος συμπληρώνονται 36 χρόνια από την εξέγερση του λαού και της νεολαίας. Το Νοέμβρη του ’73, ο λαός εισέβαλε στο προσκήνιο, ενάντια στην αμερικανοκίνητη χούντα, ενάντια στο δήθεν «εκδημοκρατισμό» της φασιστικής δικτατορίας. Τριάντα έξι χρόνια μετά, κράτος, κυβερνήσεις και φορείς ιδρώνουν να μας πείσουν, πόσο δημοκρατική έχει γίνει η χώρα, ενώ ταυτόχρονα μόνιμη επωδός όταν αναφέρονται στο Πολυτεχνείο είναι τα επεισόδια!

Παρά τις προσπάθειες του κράτος, των κυβερνήσεων, των ΜΜΕ και ορισμένων «προσωπικοτήτων» να κάνουν την εξέγερση μουσείο, η εξέγερση είναι επίκαιρη. Περνάει από γενιά σε γενιά, τροποποιείται, αλλάζει, παίρνει άλλα περιεχόμενα και μορφές. Εκφράζει την κάθε εποχή, τα κάθε φορά αδιέξοδα, την κάθε φορά οργή. Είναι πολύ διαφορετική η εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 από την εξέγερση του Νοέμβρη του 1973. Όμως είναι πάντα της νεολαίας, είναι πάντα ενάντια στο σύστημα, πάντα συκοφαντείται από το κατεστημένο. Πάντα έχει απέναντι την εξουσία. Και είναι πάντα δίκαιη.

Και ο λόγος και οι πρώτες πράξεις του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, δείχνουν ότι ούτε μπορεί ούτε θέλει να σταματήσει να υπηρετεί την πολιτική του νεοφιλελευθερισμού. Την πολιτική που οδηγεί στη φτώχεια χιλιάδες νοικοκυριά κάθε χρόνο. Την πολιτική που δημιούργησε 120.000 άνεργους μόνο μέσα στο 2008. Την πολιτική που ξεπουλάει τα πάντα στο βωμό του κέρδους: την υγεία, την παιδεία, την ασφάλιση, τα λιμάνια, τις υπηρεσίες, το δημόσιο πλούτο. Την πολιτική που οδηγεί τη χώρα στη χρεοκοπία. Είναι η ίδια πολιτική που πριν πυροβολήσει 16χρονους, πυροβολεί –κάθε μέρα- τη γενιά μας με αδιέξοδα.

Η αναδιάρθρωση που έχει συντελεστεί τα προηγούμενα χρόνια στην παραγωγή επιτάσσει την ευθυγράμμιση της εκπαίδευσης. Από το δημοτικό μέχρι το πανεπιστήμιο «χτίζεται» το μοντέλο του αυριανού εργαζόμενου που θα είναι ευέλικτος, απασχολήσιμος, φοβισμένος, θα απολύεται και θα επαναπροσλαμβάνεται και όλα αυτά πρέπει να του φαίνονται και λογικά για να μην κινδυνεύει το σύστημα από τα αδιέξοδα που το ίδιο γεννάει. Μέσα στις συνθήκες της κρίσης η νεολαία γίνεται η καύσιμη ύλη και το πειραματόζωο για την εφαρμογή και τη δοκιμασία των πολιτικών του νεοφιλελευθερισμού. Από τη γενιά των 450 και 600 € ζητάνε τα πάντα, αλλά δεν της δίνουν τίποτα.

Στην εκπαίδευση προχωράει με γρήγορο ρυθμό η υλοποίηση των νόμων της προηγούμενης κυβέρνησης. Η αξιολόγηση επιχειρεί με το πρόσχημα της αξιοκρατίας να υποδουλώσει τα εκπαιδευτικά ιδρύματα στους νόμους της αγοράς. Η χρηματοδότηση διαρκώς μειώνεται. Η αναγνώριση των κολεγίων διαρκώς καραδοκεί. Η δεύτερη λέξη του συνθήματος «ψωμί, παιδεία, ελευθερία» δεν είχε ποτέ περισσότερο νόημα.

Δεν είναι μόνο η επίθεση στη δημόσια εκπαίδευση, η έλλειψη ελεύθερου χρόνου και το συνεχές τρέξιμο, είναι και η ανασφάλεια για το παρόν και το μέλλον, για το αν και τι δουλειά θα βρει ο σημερινός φοιτητής και σπουδαστής, είναι η περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Το σημερινό σύστημα είναι ρατσιστικό απέναντι στους νέους ανθρώπους.

Η Αθήνα μοιάζει με κατεχόμενη πρωτεύουσα. Τόσο εμπεδώθηκε η δημοκρατία τους στη μεταπολίτευση, που σε κάθε γωνία χρειάζονται πάνοπλοι αστυνομικοί σε 24ωρη βάρδια να μας φυλάνε απ’ τον «αόρατο εχθρό». Το άσυλο των πανεπιστημίων αμφισβητείται. Πρέπει να «απονεκρώσουν» τις σχολές, να τελειώνουν με ότι θυμίζει διεκδίκηση, δικαιώματα, αγώνες. Με ότι μας επιτρέπει να παλεύουμε για «να αλλάξουν τα πράγματα».

ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΑΝΤΛΕΙ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Τον περασμένο Δεκέμβρη, το σύνθημα «εμπρός για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία», πήρε σάρκα και οστά. Ο Δεκέμβρης που τάραξε συθέμελα την ελληνική κοινωνία, αναποδογύρισε αντιλήψεις και κορόιδεψε συσχετισμούς δύναμης, ήταν η πρώτη εξέγερση στο περιβάλλον της κρίσης που έβγαλε στο προσκήνιο τα αδιέξοδα της νεολαίας και έστρεψε πάνω της τα βλέμματα όλης της Ευρώπης. Μας δίδαξε ότι τα πράγματα μπορούν να πάνε αλλιώς, ανοίγοντας ένα διάπλατο παράθυρο στο μέλλον. Από τις διεκδικήσεις του Δεκέμβρη καλούμε τους φοιτητές, τη νεολαία, το λαό ολόκληρο να μην υποχωρήσουμε ούτε βήμα!

Ζητάμε μια συνολικά άλλη πολιτική για τη νεολαία, όχι μπαλώματα και μεσοβέζικες λύσεις, όχι άλλα ψέματα!

Ζητάμε μόνιμη, σταθερή δουλειά. Αξιοπρέπεια. Ανθρώπινες συνθήκες εργασίας. Καλύτερους μισθούς. Να καταργηθούν όλοι οι αντεργατικοί νόμοι που στοιβάζουν 2.000.000 συνανθρώπους μας στα ταμεία ανεργίας, είτε άνεργους, είτε ανασφάλιστους, είτε πρόσκαιρα εργαζόμενους!

Ζητάμε δημόσια ασφάλιση. Να μην πεθαίνουμε δουλεύοντας. Να καταργηθούν οι αντι-ασφαλιστικοί νόμοι-έκτρωμα της Πετραλιά και του Ρέππα.

Ζητάμε δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους. Να καταργηθούν όλοι οι αντι-εκπαιδευτικοί νόμοι που μετατρέπουν την παιδεία σε εμπόρευμα. Να αντισταθούμε στην υλοποίηση των νόμων της ΝΔ που εφαρμόζει σήμερα το ΠΑΣΟΚ. Να υπερασπιστούμε το άρθρο 16 του Συντάγματος.

Ζητάμε να επιστρέψει ο δημόσιος πλούτος που εκχωρήθηκε τα τελευταία χρόνια στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Ζητάμε να μη μας κοροϊδεύουν πως «δεν υπάρχουν τα κονδύλια», όταν ξεπουλούν λιμάνια, υπηρεσίες, τα πάντα στους ιδιώτες. Όταν χαρίζουν 28 δισ. στις τράπεζες!

Ζητάμε αυτά που μας ανήκουν!

Ζητάμε πολλά;                                                                                                                                                                                                         


Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2009


δεν είμαστε 25.000
ΕΙΜΑΣΤΕ 2.000.000

Γιατί τόσοι είναι σήμερα συνολικά οι άνεργοι, οι ανασφάλιστοι, οι ευέλικτοι. Τόσοι είναι όλοι μαζί όσοι περιμένουν στις ουρές του ΟΑΕΔ, όσοι δουλεύουν μαύρα, χωρίς δικαιώματα, με συμβάσεις ορισμένου χρόνου χωρίς να ξέρουν τι θα κάνουν και που θα βρίσκονται αύριο, σε εργολαβίες, ενοικιαζόμενοι, με μπλοκάκι, με stage.

Ποιος λέει «Η εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Κράτος, που μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών»;
Ποιος λέει «Όλοι οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από φύλο ή άλλη διάκριση, έχουν δικαίωμα ίσης αμοιβής για παρεχόμενη εργασία ίσης αξίας»;
Ποιος λέει «Το Κράτος μεριμνά για την κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων, όπως νόμος ορίζει»;

Όχι, δεν τα λέμε εμείς αυτά. Τα λέει το Σύνταγμα, στο άρθρο 22. Ποιοι είναι λοιπόν αυτοί που μιλάνε για το Σύνταγμα και τη νομιμότητα; Ποια κυβέρνηση υπεράσπισε το δικαίωμα στην εργασία και την ασφάλιση; Πότε και πως; Ας γίνουμε λοιπόν εμείς η γενιά του άρθρου 22, τα δύο εκατομμύρια των πολιτών - εργαζόμενων, άνεργων και απασχολήσιμων - που σπρώχνονται στο περιθώριο της κοινωνικής ζωής.

Λέμε «φτάνει πια» στα κόμματα του δουλέματος, σε όσους τα 20 τελευταία χρόνια κυβερνούν μεγαλώνοντας τη στρατιά της ανασφάλειας και της εκμετάλλευσης, για όσους έκαναν νόμο τη μαύρη, ανασφάλιστη, χωρίς δικαιώματα εργασία και τη συγκαλυμμένη ανεργία.

Δεν είναι απέναντί μας οι εργαζόμενοι που έχουν μια σταθερή δουλειά, που διατήρησαν κάποια δικαιώματα, που έχουν έναν κανονικό μισθό, στον ιδιωτικό ή το δημόσιο τομέα. Είναι σύμμαχοί μας, πρέπει να τους κάνουμε συμμάχους μας. Η κατάργηση των δικών τους δικαιωμάτων σημαίνει ακόμα χειρότερες μέρες για μας. Η δικιά μας ανασφάλεια είναι απειλή και για τα δικά τους δικαιώματα. Λέμε όχι στη διάσπαση των εργαζόμενων. Λέμε ναι σε ένα μέτωπο της εργασίας. Αυτό θα έπρεπε να χτίζει η ηγεσία της ΓΣΕΕ αντί να γίνεται γραφείο τύπου των κυβερνήσεων, να διασπά τους εργαζόμενους, να επιτίθεται στη γενιά των 400 ευρώ.

Έρχονται σήμερα να μας πουν ότι καταργούν μια άδικη σχέση εργασίας. Γιατί τότε δεν καταργούν τα stage στον ιδιωτικό τομέα; Γιατί εξακολουθούν να χρηματοδοτούν χιλιάδες εργοδότες ώστε να εκμεταλλεύονται φτηνούς και ανασφάλιστους εργαζόμενους; Ζητάμε την κατάργηση των stage σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Αλλά απαιτούμε από το κράτος να εξασφαλίσει το δικαίωμα των νέων ανθρώπων και όλων των πολιτών στην εργασία και την κοινωνική ασφάλιση. Να μην παρουσιάζουν ως κοινωνικό έργο ότι πετάνε μερικές χιλιάδες εργαζόμενους ακόμα στο δρόμο χωρίς να λένε πως θα ζήσουν ούτε αυτοί ούτε οι εκατοντάδες χιλιάδες ακόμα άνεργοι.

Απαιτούμε από τη σημερινή κυβέρνηση να αφήσει το επικοινωνιακό παιχνίδι και να προχωρήσει άμεσα σε προσλήψεις και άνοιγμα μόνιμων θέσεων εργασίας για την κάλυψη των χιλιάδων κενών θέσεων στο δημόσιο τομέα. Εκτός και αν την προστασία του πολίτη την έχει αναλάβει αποκλειστικά η αστυνομία και δεν χρειαζόμαστε σχολεία, πανεπιστήμια, νοσοκομεία, κοινωνικές υπηρεσίες.

Για κάθε μία θέση που σήμερα καλύπτεται με μπλοκάκια, συμβάσεις, stage, μία θέση σταθερής και μόνιμης εργασίας. Να αναγνωριστούν εργασιακά δικαιώματα σε όσους απασχολήθηκαν δήθεν για μαθητεία ή παροχή υπηρεσιών. Να πάρουν αναδρομικά τα ένσημα και τις αποδοχές που δικαιούνται και τους στέρησαν. Να αναγνωριστεί η προϋπηρεσία τους. Καμιά απόλυση. Εργασία με νόμιμες αποδοχές, δικαιώματα, κοινωνική ασφάλιση μέχρι να πληρωθεί η θέση ως θέση μόνιμης εργασίας.

Ο καθένας μόνος του δεν μπορεί να πετύχει πολλά. Το πολύ - πολύ να πλουτίσουν κάποιοι δικηγόροι. Τα 2.000.000 ή τα 4.000.000 μπορούν να πετύχουν πολύ περισσότερα από τις 25.000. Αυτός είναι ο δικός μας ρεαλισμός. Με οργάνωση των εργαζομένων και ανέργων, με επιτροπές αγώνα των εργαζόμενων στα stage, των ευέλικτων, των άνεργων, με συλλόγους και σωματεία. Για το δικαίωμα στη δουλειά, για εργασία με δικαιώματα και αξιοπρέπεια.

ΔΙΚΑΙΩΜΑ
www.dikaioma.gr
τηλέφωνο επικοινωνίας: 6973 040230



ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΟ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ

ΝΑ ΑΚΥΡΩΘΕΙ ΤΩΡΑ

Η ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΜΕ ΤΗΝ COSCO

Ο μακροχρόνιος αγώνας για να μην περάσει το ξεπούλημα του λιμανιού του Πειραιά έχει μπει στην πιο κρίσιμη φάση του. Είναι γνωστό ότι η σύμβαση που υπέγραψε η κυβέρνηση Καραμανλή με την Cosco είναι γεμάτη παρανομίες προκειμένου να προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση και να υπηρετηθεί η κινεζική εταιρία και όσοι παίρνουν μίζες από αυτήν. Ότι είναι μια αποικιοκρατική σύμβαση και προδιαγράφει ακόμα ένα σοβαρό χτύπημα στα εργασιακά δικαιώματα και τις θέσεις εργασίας. Η σύμβαση με την Cosco είναι με λίγα λόγια καταστροφική για τους εργαζόμενους, το λαό και τη χώρα και πρέπει να καταργηθεί άμεσα. Είναι αλήθεια ότι το δρόμο τον έστρωσε η μετατροπή του ΟΛΠ σε ανώνυμη εταιρία, η μετοχοποίηση και η κατάργηση του αποκλειστικά δημόσιου ελέγχου του λιμανιού. Εκείνο που σήμερα είναι το κρίσιμο και αποφασιστικό είναι να ενωθούν όσο το δυνατόν περισσότερες δυνάμεις με βάση το στόχο και το αίτημα της άμεσης κατάργησης της αποικιοκρατικής σύμβασης.


Μπορεί η σύμβαση να καταργηθεί; Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αναφέρεται στις δυσκολίες που έχει αυτό. Καταρχήν όμως θα πρέπει να επιβεβαιωθεί αν ισχύουν ακόμα όσα έλεγαν προεκλογικά τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Αν ισχύουν αυτά που έλεγε η κα Σουρή ως εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ για θέματα ναυτιλίας πριν έξι μήνες στο συνέδριο της ΟΜΥΛΕ ότι «η κυβέρνηση προχώρησε στη σύναψη μιας κυριολεκτικά αποικιοκρατικού χαρακτήρα σύμβασης» και ότι «αδιαφορώντας για το δημόσιο συμφέρον, προχώρησε σε μία σκανδαλώδη συμφωνία». Αν ισχύουν όσα έλεγε την ίδια περίοδο στη βουλή ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ ο κος Παπουτσής ότι η συμφωνία λειτουργεί κατά του δημόσιου συμφέροντος. Αν ισχύουν όσα έλεγε ο κος Καρύδης ως γραμματέας του Τομέα Εμπορικής Ναυτιλίας του κόμματος σε συνέντευξή του τρεις μέρες πριν τις εκλογές ότι «η σύμβαση παραχώρησης είναι βλαπτική και λεόντειος για το ελληνικό δημόσιο» και ότι «το ΠΑΣΟΚ θα εξαντλήσει όλες τις δυνατότητες -και υπάρχουν πολλές- και σε νομικό και σε πολιτικό επίπεδο ώστε να υπάρξει ριζική και σε βάθος επαναδιαπραγμάτευση, που θα αγγίζει τον πυρήνα και τη φιλοσοφία του νόμου της παραχώρησης». Θα πρέπει ακόμα να επιβεβαιωθεί το νόημα των δηλώσεων του ίδιου του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου όταν μετά τη συνάντηση με τον Κινέζο πρόεδρο τον περασμένο Νοέμβριο έλεγε: «Είχα την ευκαιρία να επαναλάβω την πάγια θέση του ΠΑΣΟΚ για τις στρατηγικές υποδομές και το πώς εμείς τις βλέπουμε για την πατρίδα μας».


Αν τα παραπάνω είχαν πραγματική ισχύ και δεν ειπώθηκαν για άλλούς λόγους, αν η σημερινή κυβέρνηση θέλει να υπερασπίσει το δημόσιο συμφέρον καταργώντας τη σύμβαση που καταψήφιζε και καταδίκαζε ως τώρα και απλά αντιμετωπίζει νομικές και τεχνικές δυσκολίες τότε προκύπτουν τα παρακάτω ερωτήματα:

  1. Γιατί η νέα κυβέρνηση δεν εξέφρασε από την πρώτη στιγμή καμιά ουσιαστική πολιτική θέση για το θέμα; Λένε ότι δεν μπορούσαν να λύσουν το θέμα από την πρώτη μέρα. Γιατί όμως δεν επανέλαβαν οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης και ο νέος πρωθυπουργός την «πάγια θέση τους για τις στρατηγικές υποδομές» και άρα έστω την πολιτική βούληση να υπερασπιστούν το δημόσιο συμφέρον και να μην εφαρμοστεί η βλαπτική συμφωνία; Γιατί μιλάνε μόνο για τις «δυσκολίες της επαναδιαπραγμάτευσης».

  2. Γιατί και νομικά δεν κινείται άμεσα η κυβέρνηση υπέρ της κατάργησης της σύμβασης αντί να προεξοφλεί τις όποιες δυσκολίες; Είναι δυνατόν να μην μπορεί η ίδια η κυβέρνηση της χώρας να κάνει τίποτα για να υπερασπίσει το λαό και τους εργαζόμενους από μια τέτοια επιζήμια σύμβαση; Γιατί από την πρώτη στιγμή παραιτείται από το δικαίωμα να κάνει αυτό που θα έπρεπε να είναι βασικό καθήκον της;

  3. Γιατί επιμένει η κυβέρνηση να λυθεί η απεργία των λιμενεργατών και οποιαδήποτε συζήτηση να γίνει αφού θα έχει εγκατασταθεί η Cosco στο λιμάνι; Δεν σπρώχνει έτσι στη ντε φάκτο κατοχύρωση μιας επιζήμιας για το δημόσιο συμφέρον συμφωνίας;

  4. Αν, όπως ισχυρίζονται οι κυβερνητικοί παράγοντες, οι όροι της συμφωνίας έχουν δέσει χειροπόδαρα την κυβέρνηση με ρήτρες και πρόστιμα που θα πρέπει να καταβληθούν σε περίπτωση μη εφαρμογής μιας διάτρητης σύμβασης τότε πως είναι δυνατόν να επιλέχτηκε και να συνεχίζει να είναι στην κρίσιμη θέση του υπουργού παρά τω πρωθυπουργώ ο κος Παμπούκης, το νομικό γραφείο του οποίου συμβούλευε την Cosco και δούλεψε για να επιβληθούν αυτοί οι βλαπτικοί για το δημόσιο συμφέρον όροι;


Τα ερωτήματα αυτά δεν μπορούν να μένουν αναπάντητα. Δεν είναι πρωτοφανές στα διεθνή χρονικά να κινηθεί μία κυβέρνηση ενάντια σε μια βλαπτική και διάτρητη συμφωνία, να επιδιώξει την κατάργησή της. Εκείνο που χρειάζεται είναι η πολιτική βούληση να δοθεί κόντρα με τα συμφέροντα, η πολιτική βούληση να ακολουθηθεί μια πορεία έξω από τα στενά όρια του νεοφιλελευθερισμού που θεωρεί βάρος τη δημόσια περιουσία και χρυσό κανόνα την ιδιωτικοποίηση.


Την βούληση αυτή όμως την έχουν οι εργαζόμενοι και μπορούν να επιβάλουν την ακύρωση της συμφωνίας. Η αποφασιστική στάση τους δείχνει ότι δεν είναι ο μόνος δρόμος η υποταγή και η θυσία των νεότερων και των μελλοντικών εργαζομένων έναντι κάποιας πρόσκαιρης «εξασφάλισης» ορισμένων. Ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί μέχρι να πεταχτεί στο καλάθι των αχρήστων η αποικιοκρατική σύμβαση. Σε αυτό τον αγώνα οι απεργοί έχουν δυνατούς συμμάχους και πρέπει να τους βρουν όλους δίπλα τους: Τους εργαζόμενους στα λιμάνια όλης της χώρας. Τους εργαζομένους σε όλους τους κλάδους. Τους νέους που τους ετοιμάζουν για σύγχρονα σκλαβοπάζαρα. Τα μικρομεσαία στρώματα που δεν εκπροσωπούνται από τον κάθε Μίχαλο και κανένα συμφέρον δεν έχουν από το ξεπούλημα του λιμανιού. Το λαό του Πειραιά που έχει κάθε λόγο να παλέψει για δημόσιο λιμάνι. Όλο το λαό που έχει ανάγκη από νίκες περισσότερο από ποτέ. Την Αριστερά που ο ρόλος της είναι αποφασιστικά και ενωτικά να στέκεται δίπλα σε όλους τους εργαζόμενους. Άμεσα απαιτείται η επέκταση του αγώνα, ώστε να αγκαλιάσει όλους τους εργαζόμενους και την κοινωνία. Η έκφραση με κάθε τρόπο της συμπαράστασης όλων είναι απαραίτητη. Για τη νίκη των εργαζόμενων και της απεργίας. Για ένα δημόσιο λιμάνι που θα λειτουργεί με ισχυρή τη θέση των εργαζόμενων και κοινωνικά κριτήρια.



(ΣΥΝΙΣΤΩΣΑ ΤΟΥ ΣΥ.ΡΙΖ.Α.)

web: www.koel.gr

e-mail: k.o.e@tellas.gr

τηλ.: 2106441745

Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2009

Για τους πρωτοετείς και όχι μόνο

Συγχαρητήρια για την είσοδο σου στο πανεπιστήμιο! Αποτέλεσμα πολλής και σκληρής δουλειάς, είναι ένα πραγματικό επίτευγμα, συνάδελφε.Τώρα που το καταπιεστικό σου πρόγραμμα και η εξαντλητική διαδικασία των πανελληνίων τελείωσε, νίώθεις σίγουρα απελευθερωμένος. Πιθανότατα το φυλλάδιο αυτό είναι η πρώτη επαφή σου με την Αριστερή Ενότητα – ελπίζουμε όχι και η τελευταία! Δεν είμασταν εκεί όταν στάθηκες στην πύλη του Πα.Πει., και δεν σε πήραμε από το χέρι για να σε βοηθήσουμε να συμπληρώσεις την φόρμα της εγγραφής. Δεν υποτιμήσαμε την νοημοσύνη σου, δεν έχουμε ευχάριστα και εύκολα λόγια να σου πούμε, και μια πρόσκληση σε «σκυλάδικο» είναι το τελευταίο που μπορείς να περιμένεις από εμάς! Ίσως, όμως, ανακαλύψεις πως υπάρχουν πολλά να συζητήσουμε. Θα βρεις εδώ τροφή για σκέψη, προβληματισμό και δράση. Η συμφωνία ή η διαφωνία σου να γίνει αφορμή για διάλογο – σύντομα θα διαπιστώσεις ότι η γόνιμη και αντιδογματική πνευματική δραστηριότητα απουσιάζει από έναν χώρο που θα έπρεπε να είναι παρούσα πάνω από οτιδήποτε άλλο. Απευθυνόμαστε σε ακαδημαικούς πολίτες με άποψη.

Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ είναι εδώ και χρόνια η πρώτη πλειοψηφικά παράταξη στο σύνολο του πανεπιστημιακού κόσμου. Η εικόνα αυτή δεν ανατρέπεται στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, όπου επί σειρά ετών η ΔΑΠ κυριαρχεί σαν πρώτη δύναμη. Τα αποτελέσματα είναι εύκολα ορατά: Δεν είναι τυχαίο πως όλες οι δυσοίωνες αλλαγές που αφορούν στην λειτουργία των δημοσίων πανεπιστημίων έχουν σαν εφαλτήριο το Πα.Πει... Βλέπεις, ήταν η ΔΑΠ -μαζί με την ΠΑΣΠ- που ψήφισε τον εσωτερικό κανονισμό, καθώς και την εφαρμογή του νόμου για τις λίστες συγγραμμάτων και τις πιστωτικές μονάδες. Τι σημαίνει αυτό; Δικαιούσαι μόνο ένα δωρεάν σύγγραμα ανά μάθημα, και αυτό κατά κανόνα συμβαδίζει με τις απόψεις του εκάστοτε διδάσκοντα. Αν δεν αρκεί για να καλύψεις το γνωστικό κενό σου, θα πρέπει να το αγοράσεις.Τόσο απλά. Με βάση την ύπαρξη πιστωτικών μονάδων, κάθε μάθημα δεν θα είναι ενιαίο, αλλά θα αντιστοιχεί σε συγκεκριμένο αριθμό μονάδων. Μονάδες μπορείς να παίρνεις και μέσα από συνέδρια, σεμινάρια και άλλες δραστηριότητες, συχνά αμφίβολης μορφωτικής αξίας. Ένα πτυχίο σε κομμάτια δηλαδή, και μάλιστα ισοτιμημένο με διετή προγράμματα σε κέντρα ελευθέρων σπουδών , τα λεγόμενα bachelor . Αυτή είναι η αλήθεια για την παιδεία και την μορφή που θέλουν να της δώσουν οι κυβερνήσεις που διαδέχονται η μία την άλλη στην εξουσία, σε έναν φαύλο κύκλο με μόνιμους «χαμένους» τους φοιτητές.

Η ΠΑΣΠ δεν παρουσιάζει διαφορές στην πολιτική της σε σχέση με την ΔΑΠ. Στηρίζει αδιαμαρτύρητα όλες τις νομοθετικές αλλαγές, οι οποίες ως τώρα είναι αλλαγές προς τα κάτω- στον δρόμο της υποβάθμισης του πτυχίου και του μορφωτικού επιπέδου του Πανεπιστημίου. Η μόνη διαφορά της με την ΔΑΠ έγκειται στην... ρητορική της. Δεν διαφέρει για παράδειγμα καθόλου στην πελατειακή σχέση με τους φοιτητές, σχέση βγαλμένη από κάθε παλαιοκομματικό στερεότυπο μπορείς να φανταστείς. Ελέγχοντας καθηγητές, παρέχει αφειδώς ρουσφέτια στους ενδιαφερόμενους ψηφοφόρους της, καταπατώντας την ίδια την ουσία της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Αυτή η πραγματικότητα δεν πρέπει να σε ξενίζει. Η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ είναι φερέφωνα του δικομματισμού- των δύο σχηματισμών, της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, που ασκούν την εξουσία στην Ελλάδα. Των κομμάτων που συστηματικά δημιουργούν και καλύπτουν σκάνδαλα, που καταδικάζουν χιλιάδες πολίτες στην ανεργία χαρίζοντας ταυτόχρονα δισεκατομμύρια ευρώ σε τράπεζες, των κομμάτων που κάθε μέρα που περνάει επιτρέπει να καταπατούνται ανθρώπινα δικαιώματα στο βωμό του κέρδους- δολοφονώντας την ίδια ώρα δεκαπεντάχρονους μαθητές.

Τον Δεκέμβρη που πέρασε σημειώθηκε μια σοβαρή κοινωνική εξέγερση. Όσοι εθελοτυφλούν και προσπαθούν να την αποχαρακτηρίσουν , να την μειώσουν , να κρύψουν τις φωνές που υψώθηκαν από τα κάτω προς τα πάνω πίσω από τους καμμένους κάδους και τις βιτρίνες, κλείνουν ηθελημένα τα μάτια τους . Σε μια εποχή χωρίς περιθώρια αισιοδοξίας, η κραυγή της κοινωνίας έδειξε τους προβληματισμούς και πυροδώτησε μεγάλες συζητήσεις- ο Δεκέμβρης έφερε μαζί του μηνύματα , έγινε παρών και βίωμα. Η Αριστερή Ενότητα ήταν εκεί, μέρος του ανθρώπινου ποταμιού που διαδήλωσε επί μέρες στην Αθήνα , σε πείσμα όσων θέλουν την κοινωνία ναρκωμένη ή ανέτοιμη να αντιδράσει. Η νεολαία διαδήλωσε αυθόρμητα και οργισμένα σπάζοντας την αδράνεια , αντιδρώντας στην σαπίλα του πολιτικού συστήματος, χωρίς να φοβηθεί να έρθει αντιμέτωπη με την κτηνωδία των ΜΑΤ και των οργάνων καταστολής του κρατικού μηχανισμού. Τολμήσαμε να αγωνιστούμε – και αυτό έχει τεράστια σημασία. Δεν κατάφεραν να σε φιμώσουν. Μπορέσαμε να συνειδητοποιήσουμε ότι ο κόσμος μπορεί ακόμα να αλλάξει. Η σφαίρα του ειδικού φρουρού είχε τελικά το κατάλληλο βάρος: το βάρος που έκανε το ποτήρι της οργής να ξεχειλίσει. Μέσα στην κοινωνία, στα πανεπιστήμια, στους χώρους εργασίας, στους δρόμους ένας αλλιώτικος αέρας γεμίζει τις καρδιές και τα μυαλά, ένας αέρας που δεν μπορεί να αγοραστεί και να πουληθεί στα παζάρια και τα χρηματιστήρια. Στις τράπεζες λεφτά, στην νεολαία σφαίρες...Ήρθε η ώρα για τις δικές μας μέρες.



Για τους πρωτοετείς και όχι μόνο

ΘΕΜΑΤΑ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ


1.Τι σας άρεσε σαν πρώτη εικόνα στο Πανεπιστήμιο Πειραιά; 

Α. Η δωρεάν σίτιση και στέγαση.

Β. Oι ευρύχωρες αίθουσες που μας χωράνε όλους και το περίφημο παλαίο κτήριο.(νεοκλασικού τύπου!)

Γ. Οι χώροι πρασίνου και άθλησης.

Δ.Τίποτα.

2.Για 2.Γιατί πιστεύετε οτι η Αριστερή Ενότητα είχε σαν σύνθημα στις εγγραφές ''μην υποτιμούν την νοημνοημοσύνη σου πρωτοετή γράψου μόνος σου'';

πρ

Α. ΓΑ. Γιατί πιστεύουμε ο φοιτητής έχει την ικανότητα και την νοημοσύνη να γραφτεί μόνος του.

Β. Γιατί η διαδικασία των εγγραφών χρησιμοποιείται για κομματικα συμφέροντα.

Γ. Επειδή θεωρούμε οτι τα διοικητικά όργανα(γραμματεία) του πανεπιστημίου δεν πρέπει να αντικαθίστανται απο κομματικέςνεολαίες.

Δ. 'Ολα τα παραπάνω.    


3.Για ποιό λόγο πιστεύετε οτι η ΠΑΣΠ και η ΔΑΠ ήθελαν να σας βοηθήσουν στις εγγραφές;

Α.Επειδή δε έχουν φίλους και έχουν ανάγκη την παρέα σας(λόγω της απομόνωσης και της αλλοτρίωση της εποχής μας).

Β. Διότι θεωρούν οτι μέσω της διαδικασίας αυτής θα γίνεις ''δικός τους''.

Γ. Για να μη γίνεις ΕΣΥ η λύση στα προβλήματα που υπάρχουν στο πανεπιστήμιο


4.Που πιστεύετε οτι θα σας καλέσουν για πρώτη φορά;

Α. Σε γενική συνέλευση για τα προβλήματα της σχολής.

Β. Στο Caramela. . Γ. Στο Candy Bar.

Δ. Στο Εθνικό Θέατρο.

5.Γιατί πιστεύετε οτι η νεολαία ξεσηκώθηκε τον Δεκέμβρη του 2008;

Α. Επειδή το σύστημα δολοφώνησε εν ψυχρώ τον 16χρονο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟ.

Β. Λόγω της υποβάθμισης της ποιότητας ζωής μας και της ανασφάλειας για το μέλλον.

Γ. Επειδή η δημόσια δωρεάν παιδεία υποχρηματοδοτείται όπως και άλλα δημόσια κοινωνικά αγαθά ενώ τα αδιέξοδα της νεολαίας υπερπολλαπλασιάζονται.

Δ. _______________________________________________________________

_______________________________________________________________

(Η δικιά σου γνώμη,γιατί και εσύ ξεσηκώθηκες!!!)


Σχετικά με την ΕΦΕΕ

ΠΡΟΤΑΣΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΥΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΦΕΕ

Η ΑΡΕΝ καλεί όλες τις φοιτητικές παρατάξεις, τους φοιτητές και το φοιτητικό κίνημα σε μια δεσμευτική πορεία ανασυγκρότησης της ΕΦΕΕ κι διεξαγωγής Πανσπουδαστικού Συνεδρίου αμέσως μετά τις φοιτητικές εκλογές.

Χρόνια τώρα η αποσυγκρότηση κεντρικών οργάνων και διαδικασιών του φοιτητικού κινήματος έχει λειτουργήσει αντικειμενικά υπέρ της απολιτικοποίησης, της κυριάρχησης μηχανισμών, της ανυπαρξίας κεντρικής τοποθέτησης, της αποποίησης ευθυνών κυβερνήσεων, κομμάτων, παρατάξεων για όσα γίνονται ή δεν γίνονται στον φοιτητικό χώρο.

Χρόνια τώρα η αποσυγκρότηση και η διάλυση κεντρικών οργάνων και διαδικασιών έχει λειτουργήσει αντικειμενικά εναντίον της δυνατότητας ομαλής και δημοκρατικής λειτουργίας σε πολλούς αδύναμους φοιτητικούς συλλόγους πανελλαδικά.

Ειδικά η ΑΡΕΝ απευθύνεται στις δυνάμεις της αριστεράς, στις δυνάμεις του αγωνιστικού φοιτητικού κινήματος:

Για την φοιτητική αριστερά, δεν ταυτίζεται μια κεντρική δομή με το φοιτητικό κίνημα. Το φοιτητικό κίνημα δεν καπελώνεται, δεν χειραγωγείται, δεν ποδηγετείται. Το φοιτητικό κίνημα είναι δυνατόν να ξεπερνά δομές και όργανα σε συγκυρίες μαζικών κινημάτων.

Για το αγωνιστικό φοιτητικό κίνημα η ανασυγκρότηση της ΕΦΕΕ είναι τμήμα της ανασυγκρότησης του φοιτητικού κινήματος. Είναι θετική οποιαδήποτε διαδικασία βοηθά στην πολιτική συγκρότηση αντίπαλων στρατοπέδων, στην πολιτική αντιπαράθεση, στην ήττα της λογικής των μηχανισμών, της εξαγοράς, των εκδουλεύσεων, των παρατάξεων – μηχανισμών κοινωνικών εκδηλώσεων.

Για το αγωνιστικό φοιτητικό κίνημα η ανασύσταση της ΕΦΕΕ δεν μπορεί να γίνει για λόγους κεντρικής επικοινωνιακής κατανάλωσης. Η ανασύσταση της ΕΦΕΕ δεν αφορά την ανάγκη ύπαρξης κεντρικού εκφραστή ή ακόμη χειρότερα συνομιλητή της κυβέρνησης. Ο κεντρικός εκφραστής σε κάθε περίοδο ήταν είναι και θα είναι οι γενικές συνελεύσεις.

Για το φοιτητικό κίνημα η ανασύσταση της ΕΦΕΕ δίνει τη δυνατότητα πολιτικής συγκρότησης, αντιπαράθεσης, σύνθεσης, προσδιορισμού. Για τις δυνάμεις της αριστεράς αυτό είναι θετικό και προωθητικό. Η ανασυγκρότηση της ΕΦΕΕ μπορεί να αποτελέσει ένα πεδίο πολιτικής αντεπίθεσης στην κυβέρνηση, τον δικομματισμό, τον νεοφιλελευθερισμό, την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, τις πολιτικές της ΕΕ.

Για τη φοιτητική αριστερά και το φοιτητικό κίνημα είναι προτιμότερη η ύπαρξη μιας ΕΦΕΕ ακόμη και υπό δυσμενή συσχετισμό, στο βαθμό που πυροδοτεί την πολιτική συζήτηση – αντιπαράθεση μέσα στους φοιτητικούς συλλόγους, από το να αρκούμαστε στην επάρκεια λίγων δεκάδων συλλόγων με αγωνιστικές αποφάσεις.

Είναι όχι μόνο αναγκαία, αλλά και επιθυμητή η -παράλληλη έως και ανταγωνιστική στην ΕΦΕΕ- ύπαρξη μορφών αμεσοδημοκρατικού συντονισμού των γενικών συνελεύσεων και καταλήψεων, όταν η βούληση του φοιτητικού κινήματος ξεπερνάει τα όρια της εκάστοτε πλειοψηφίας.